વો કલરવ કહાં ગયા?
વિદ્યા મંદિર કે પાંસ ગુજરતે,
મૈને દેખા એક તમાશા
બોજ ઢો રહી ગધે કી ભાંતી, દેશ કી ઉજ્વલ આશા...
ઠંડ કે મારે આધે શહર ને,
છોડા નહિ થા બિસ્તર
નન્હા ફૂલ તબ દૌડ રહાથા, ઠુંસકે પુસ્તક દફતર..
દેખ કે ઐસી હાલત ઉસકી, આંખ મેરી ભર આઇ
બાલ ચરિત્ર કા હનન કરે જો, કૈસી પઢાઈ યે આઇ..
ભોર ભયે કભી તરુવર પર નિત, ચીડિયાં ચેહકા કરતી
ઘર આંગનમેં માસૂમ ટોલી, કિલકારી થી કરતી...
ગોટી લખોટી ગિલ્લી ડંડા,
છુપા છૂપી સબ છુટા
ભૂલ ગયા બચપન અબ બચ્ચા, મિત્ર ન બાલ લંગોટી..
ભૈડ બકરીસા ભરકર બાલક, દૌડતી ઓટો રિક્ષા
પાઠ શાલાસે ટ્યૂશન ભાગે, શિક્ષા હે યા પરીક્ષા..
જીસકી નહિ જરૂરત ઐસે, વિષય ઉસે ના પઢાવો
યે કુદરત કી અમૂલ્ય દેન હે,
યંત્ર ના ઉસે બનવો...
ભોલાપન ઉસકા મત છીનો, કુછ કરો ઉનપર ભી દયા
" કેદાર " કહીં ના પ્રશ્ન યે ઉભરે, "વો કલરવ કહાં ગયા"?...
રચયિતા -
કેદારસિંહજી મે જાડેજા
ગાંધીધામઃ
૯૪૨૬૧૪૦૩૬૫
No comments:
Post a Comment