ઢાળ- માલકોંસ જેવો
પ્રેમ પ્રિતમ ને રીઝાવે
નાણે નઝર ના લગાવે...
કરમાબાઇ નો ખીચડો ખાધો, મેવા ગણી ને માવે
એઠાં ફળ અણમોલ ગણી ને, મોહન મૂખ પધરાવે..
ભક્ત વિદુર ની ભાજી ખાધી, છોતરાં છબીલો ચાવે
રંક જનો ની રાબડિ ખાતો, પણ-કૌરવ ભોગ ન ભાવે...
ઝહેર મીરાં ના પી જાનારો, તાંદુલ મન લલચાવે
સ્નેહ થકી સખુબાઇ બની ને, માર ખાધો બહુ માવે...
સુર તણો સથવારો કરતો, તુલસી લાડ લડાવે
નરસિંહ કાજે નટખટ નંદન, વિધ વિધ વેશ બનાવે...
દીન "કેદાર" પર દયા દરશાવો, સેવક શરણે આવે
અંત સમય પ્રભુ અળગા ન રહેજો, મોહન મુખ પર આવે...
No comments:
Post a Comment