ઢાળ-તું રંગાઇ જાને રંગ માં જેવો.
વાયુ અગન આકાશ ને માટી ચપટી ચાર
બિંદુ જળ થી તું બન્યો, આમાં ક્યાં "હું" નો વિસ્તાર..
શાને ધરે હુંકાર તું ધનનો,
ખબર નથી ક્યારે ખોળિયું પડશે, નાશ થશે તુજ તન નો..
અવિનાશી ની અધિક ક્રુપા થી, માનવ દેહ મળ્યોછે તને..
આવ્યાં જેને જેને યમના તેડાં, જઇ ભભૂત માં ભળ્યો છે..
હિસાબ દેવો પડસે ત્યારે, સારા નરસા કરમ નો......શાને..
કોઇને ચિત્તા મળે ચંદન ની, કોઇ બળે બાવળીયે..
જાવું અંતે અંગ ઉઘાડે, જણ્યો જેવો માવડિએ
સગા સ્નેહી સૌ સંગે ચાલે પણ, નાતો દેહ દહન નો..શાને..
માટે-સ્વાસે સ્વાસે સ્મરણ કરી લે, હરદમ જાપ હરિનો..
સમય પારખ પામર પ્રાણી, નહિં વિસવાસ ઘડી નો..
છોડ કપટ કિરતાર ભજીલે, રાખીલે નાતો નમન નો..શાને..
અવસર જો આ ગયો હાથથી, મૂલ ચુકવવા પડસે એના..
જનમ જનમ ના ફેરા માં જીવ, જઇ ચકડોળે ચડસે..
"કેદાર"કરીલે પૂજા એવી, પ્રેમ રહે પ્રિતમ નો....
No comments:
Post a Comment